Duchowość Wiersz

Przebacz mi, Panie

Przebacz mi, Panie, moje niekochanie. Przebacz niewierność, w oczach – zakłamanie.   Przebacz mi, Panie, niepoukładanie. Przebacz moje braki, w sercu – pożądanie.   Przyjdź mi z pomocą – w ogrójcu schylony. Sądzony po nocy, za dnia powieszony.   Przyjdź, usiądź obok, spojrzyj w serce moje. Przyjdź, weź za rękę i ogrzej mi dłonie.   …

Continue Reading
Pory roku Wiersz

Wiosna

Wiosna już przychodzi do serca mojego, choć jej towarzyszą i burze i deszcze, Bo jak wody trzeba do wzrostu wszelkiego, tak do wzrostu ducha – łez potrzeba jeszcze. Więc płyną perełki po cichu, w milczeniu, i smutek jeszcze gości w mym sercu zmęczonym, Lecz duch nie ustaje, i wnet, w okamgnieniu, przyjdzie czas na żniwa …

Continue Reading
Wiersz

Snuje się wiersz

Snuje się wiersz w wyobraźni niedoszłego poety, Jak dziurawa łódź, co chce, a nie może wypłynąć. Tak słowa, zbrukane pierworodną winą, nie mogą, choćby chciały Unieść się nad ziemią. Tylko jeden dotyk może wodę zmienić w dobre stare wino, Jeśli zechce, rzecz jasna, Bo być może, że czas, że godzina jeszcze nie nadeszła, Jeszcze musi …

Continue Reading
Codzienność Duchowość Poezja

Święty Sakrament

Święty Sakramencie Małżeństwa, Słodkie więzy miłości, Szczęśliwie związany Tobą ten, Kto miłość ludzką związał Z Miłosierdziem Bożym, Ufność pokładając nie w sobie, lecz w Nim.   Widziałam wczoraj dwoje starych ludzi, Szli, trzymając się za ręce wciąż, Mimo upływu lat i samotności, Która czeka na każdego z nas.   Jedność w dwóch osobach, ta dwóch …

Continue Reading
Poezja

Cisza

Chyba nic dzisiaj nie napiszę, bo też co ja mam pisać? Czuję trwającą wokół ciszę – w ciszy niczego nie słychać.   Przychodzi czasem takie oczyszczenie, gdy nic nie można napisać. Wtedy udaję się w milczenie, gdzie słowa trzeba zaciszać.   W takim zaciszu, w takiej ciszy niczego już nie napiszę. W takim milczeniu, bezsłów …

Continue Reading
Codzienność Wiersz

Za dużo

Teraz za dużo jest na świecie wszystkiego. Nie twórzmy. Trzeba tylko dbać o to, co stworzone – niech dojrzewa! Teraz za dużo rzeczy, za dużo wszystkiego. Nie twórzmy, Bo któż stworzone popodlewa?*     *Wiersz powstał w nawiązaniu do słów Starca Zosimy z powieści „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego: „I dopięli tego, że nagromadzili więcej rzeczy, …

Continue Reading
Duchowość Wiersz

Roraty

Roraty Mały chłopiec z małą lampką Wszedł do małego kościółka. Małe rączki umoczył w poświęconej wodzie I uklęknął przed małym ołtarzykiem. Wyjął małą książeczkę i pomału się modlił, Ciche słowa pobiegły do Ciebie, Małe prośby i ciche nadzieje.   Lecz tych maluczkich było więcej. Każdy przyszedł do Ciebie z małym światełkiem, Z malutkim sercem gotowym …

Continue Reading
Poezja

Śnieg

Dziś w nocy ziemia stała się czystsza, Bardziej świąteczna, uroczystsza. Przykryta białym obrusem, Mniej zdana na pokusę.   Wyjrzałam wtedy przez okno I zobaczyłam anioła. Trzymał kosz bardzo mocno I sypał z niego wokoło.   Biały puch leciał na ziemię, A wraz z nim nowa nadzieja, Że świat można jeszcze naprawić, Że z nędzy ludzi …

Continue Reading