Teraz za dużo jest na świecie wszystkiego. Nie twórzmy.

Trzeba tylko dbać o to, co stworzone – niech dojrzewa!

Teraz za dużo rzeczy, za dużo wszystkiego. Nie twórzmy,

Bo któż stworzone popodlewa?*

 

 

*Wiersz powstał w nawiązaniu do słów Starca Zosimy z powieści „Bracia Karamazow” Fiodora Dostojewskiego: „I dopięli tego, że nagromadzili więcej rzeczy, a radości jest coraz mniej”.